O książce: rok / Generał broni Piotr Nikołajewicz Krasnow (1869–1947) był znany sowieckiemu czytelnikowi wyłącznie jako zagorzały wróg sowieckiego reżimu. Towarzysz broni Kiereńskiego 17 października, ataman Białego Kozaka, autor hasła „Nawet z diabłem, ale przeciwko bolszewikom”, emigrant, wspólnik Hitlera, stracony wyrokiem Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego… O tym, że syn generała, kozak z dońskiej wsi Kargińska, urodzony w Petersburgu, był osobowością znacznie głębszą, czytelnik mógł się dowiedzieć dopiero w ostatnich latach. Ataman Krasnow, ku zaskoczeniu wielu, okazał się płodnym pisarzem, autorem prawie dwudziestu powieści i opowiadań, niestrudzonym podróżnikiem i uważnym korespondentem wojennym. Oczywiście generał nie został Lwem Tołstojem, ale styl i talent Piotra Nikołajewicza całkowicie pozwoliłby mu zająć daleko od ostatniego miejsca w hierarchii pisarzy radzieckich swoich czasów. Przykładem tego jest krótki esej z końca lat 30. XX wieku, który przybliża czytelnikom.